⚡️یه پاره صفت گیلکی دل دره که ویشتر آدم ٚشی هیسه یؤ ای گرته سر بساته بۊن: «اسم+ب+صفت»
🔵 نمکبکۊر
اۊ کس که دئکسانی خۊبی' زۋ یاد اکۊنه.
🔵 آدمبدۋر
اۊ کس که آدمان ٚهمرا ارتباط گیتن، اۊن ٚر سخت ببۊن.
🔵 جؤنبشیرین
اۊ کس که درد ؤ سختی' نتأوه.
🔵 مالبحرؤم
اۊ کس که خۊ مال' لا کۊنه
🔵 مالبشیرین
اۊ کس که خۊ مال' پۊر حظ دأره
جۊمله دل:
- آدم هندی نمکبکۊر مۊ تاسه ندئه بؤم.
- وأس بیئی مهمانان ٚور؛ آدمبدۋر نیئی خؤ!
- اندی این‌ئه جؤنبشیرینه؛ یته ویسکین بگیری بۊرمه اکئه.
- برأ ماشین' ای سنگغار ٚدل کمتر ببۊر؛ آآ مالبحرؤم ببی تۊ!
- اندی مالبشیرینه خؤ! مۊ تعجۊب بدئم چۊته خۊ ماتۊر' هدئه تره!
⚡️ جمله «یته ویسکین بگیری بۊرمه اکئه» به فارسی می‌شود «یه نیشگۊن بگیری به گریه می‌افتد».
💡 اگر بخواهیم درصد احتمال جواب شرط رؤ بیشتر کنیم و بگۊییم براساس تجربه نتیجه گفته شده حتما حاصل خواهد شد می‌توانیم فعل آخر جمله را ماضی بگۊییم.
یعنی جمله مذکۊر با قطعیت می‌شود:
«یته ویسکین بگیری بۊرمه اکتئه».
(تحت اللفظی: یک نیشگۊن بگیری به گریه افتاده.. یعنی حتما به گریه می‌افتد/ فعل ماضی است ولی برای زمان آینده و در صورت برۊز شرط ذکر شده اتفاق خواهد افتاد)
- دؤ مثال دیگر:
🔵 این' یته دس بزني بمۊردئه‌یأ.
🔵 شؤو لؤنه دنکۊنی شائال بؤخؤردئه.
💡 اگر فعل اول را هم ماضی بگۊییم اینطؤر فهمیده می‌شود که بین شرط ؤ جواب شرط فاصله زمانی کمی وجۊد دارد و فعل جواب شرط بلافاصله واقع خواهد شد. به این صۊرت:
🔵 یته ویسکين بگيتی بۊرمه اکتئه.
🔵 این' یته دس بزئی بۊمۊردئه‌يأ.
🔵 شؤو لؤنه دنگۊدی شائال بؤخؤردئه.
(فعل اول ماضی ساده فعل دوم ماضی نقلی، مفهۊم آینده یا بیان یک قاعده کلی)